අතේ නැතත් කාසි
නුඹ හට සැප විදිනට
මගේ කදුළු දරණු
ඔය හිතට
මුළු සමාජයක් පෙළුවද නුඹව
නොවිනි නුඹට එය ලොකු දෙයක්
ඔය තරමි සවිමත් හිතකට
දරණු බෑ මගේ එක කදුලක්
සතියක් නිදි වැරුවත්
ඔය දැසට
මගේ සිනහව දිව ඔසුවක්
එයයි නුඹගේ සෙනෙහස
කෙලෙසකින් ගෙවමි දෝ මෙවන් ණය
මම සංසාරෙම වෙහෙසුනත් පියානනී.
ලියන්නට නොදත් මාගේ හිත
නුබේ වදනින් සවිමත් වුතරමි
පුද කරන්නමි මාගේ බ්ලොග් පිටුව
නුබේ නමින් මෙලෙසට පියානනී
No comments:
Post a Comment