.....මලකට පෙම් බැඳ.........

උස අත්තක පිපුනු මල

නුඹ නෙලන්නට

නොදැක්කෙමි සිහින

හැමදාමත් ගහ පාමුල හිද

බලාසිටින්නට සිතුවෙමි

ඒත් නුඹ මල

ඇයිද විරසක මෙලෙසට

බලා ඉඳ සැනසෙන්නට

ඉඩ නොදෙන්නද

පරවුනේ මෙතරම් විගසට

දන්නවද මල නුඹ

ආදරේත් එක්ක මේ හිත තුල

තරහක් ඇත සියුම් ලෙස

බලාසිටින්නට තිබූ අයිතිය

උදුරනවාට පරවී නුඹ

අනේ මල මා මියදෙන්නට පෙර

සමාවෙයන් එකවරක් මට

හිතේ ආදරයට මූලාව

නුඹට වෛර බැන්දට

එලෙසට

මල නුඹ දැක සැනසෙන්නට

සිතුවට මේ බොළඳ සිත

මල නුඹ සිතුවෙම

දිනුමට පෙම කෙලෙසකින් හෙම

මල නුඹේ සිත

නොදැනුයේ කෙලෙසක මට

දුර සිට දැක සැනසෙන

මගේ ළඟට එන්නටද

වියැළුනේ නුඹ මල

මෙතරම් විගසට

මල නුඹ තුරුළු කරගෙන

හෙලනා මේ බිඳු කඳුළු

උරාගෙන ගස හෙමිහිට

පුබුදුවපන් තව මලක්

මං වගේම

පෙම් බඳින්නට