..............පෙරහැරේ දුක.............

දැන නොදැන

ගින්දරට ආදරේ කර 

අළු වුන,

පෙරහැර එළිය කරනා

එක පන්දමක් 

දෙපතුල් පුපුරු ලන තුරු

රැගුමිපාමින

දුටු දන හැම සිත් සුවත්කොට

සොච්චමක් ගෙන  හෙලනා 

කොනකුගේ සුසුමන් පෙලක්

යදමින් බැදුනු පා

හෙමිහිට තබමින

කරඩුවක් උර තබා ගෙන

හෙණ්ඩු ඇනුමකට

ආදරේ කල

එක සත්වයෙක්



ලොකු පොඩි තව ඇතත් දුක් කන්නලවි 

ඉටුකරන්නට ඔබ වෙත බරවෙලා

 ඇයි ද දෙවිදුනි

ඔබේ පෙරහැරේ එවුනටත්

 මෙතරමි දුක් ගොඩක්

බැතිකමත්  විටකදි වෙනවලු

මහ ගොන්කමක්